Pse me krijove Perendi qe te vuaj un per dashuri
Pse me lindi nena ime qe te jem ne shum kujtime,
Oh kjo jete sa e shkret un pa ty duhet me ndejt.
Rruget jan te gjata
Netet jane pa fund
Qendroj larg teje e ste gjej askund,
Eja ti pran meje mos me le ne vetmi
Lejoma te puthi njeher dhe t’a largoj ket merzi.
Sa her ne endrra shoh
Nje princesh simpatike
Me duket si kur e njoh
Madje e kam edhe mike
Ajo me beri ftese
Ti beja vec shoqeri
Por i erdhi ne kujtese
Qe me mua kish ren n’dashuri
Un s’jam familje mbreti
As princ sisha vertet
Se di cfar tek un gjeti
E m’tha: te du perjet
E embel dhe e bukur
Buzqeshjen mu ma fal
Vallzova me nje flutur
Me nxorri mu shum mallll…
Kur u mbyllen shkollat mu fik dashurija, vajzen
qe e deshta e ndalen te shtepia, muajin shtator
e prisja me gezim se te dashuren time
e prisja ne takim.
Ja filloj mesimi ne shkoll e kerkova por te
dashuren time askund se takova, ndegjova
prej te tjerve me than se e kan feju.
E kishin fejuar per ate qe kurr se kishte pare
, per asgje tjeter vetem se per te na ndare.
A jet e mallkuar o fat i pa prir i ndave dy
dashnor si nuk pate meshir…
Ish nje Vajz e bukur
Bukuroshe si nje lule,
S’donte te martohet kurre
Se, si pelqente asnje burre:
Ky i shemtuar shume
Ky i shkurt ky i gjate
Ky i trashe e ky i thate.
E Dua nje tjeter lum e lum,
Nuk la njeri pa’e sha
Athu kush mu ka mem marr
Une dua nje nga dora e pare
I bukur si jam une vete
I pasur dhe i levduar
Shume i ditur dhe me mend
i duruar dhe per gjdo vend
Po keto dhurata
i deshti vajza ne nje vend
Dhe Vajza mbeti pa’u Martue
Shkuan vite kater a pese
Vajza séshte me si me pare
Tash kerkon burre e smund te gjen
Por s’doli njeri qe ta marre
Se u plak e u shemtua
Kur erdhi dita meu martue
desht e s’desht u martua
me nje plak e kuku per mue
te dua zemra ime te dua shume e di
si peshku pa uje pa ty nuk mund te rri.
edhe pse ti nuk me beson
kjo zemer vetem ty te don.
te shpresoj qe kete nje dite ta kuptosh
dhe ne krahet e mi me vrap te vraposh.
Loti s’do të Pushoj
ç’nga dymbëdhjet korriku
Loti mërrjedh si krua
Se di a ka ardhë te ti
Se di a te ka takuar
Ai po vjen te ti
Ta thot veq një fjalë
Se të desha shumë
E për ty kurrë
S’do të ndalet
E ti si të duash
i jep ndonjë porosi
Qoftë si shpresë e kotë
Apo hidhe në Arrati
Ai mund të shkoj në qiell
Po atje s’mund të rri
Ai kurrë s’do të pushoj
Sa do të ketë larg ty.
Fjala që më mban në Jetë
Një fjalë që dua
Kurrë nuk ma thua
Një fjalë të vërtetë
Që më mban në jetë
Pse nuk më thua
Të dua
Pse hesht
Atë fjal po e pres
Atë fjal të vlerë
Që sjell Pranverë
Ajo është jetë
O yll o lulja ime
Po të ma thuash
Të dua
Unë do të kem qetësi
Jam i heshtur pa fjalë,
se çdo fjalë për ty mbaj ,
jam pa shpresë , jam pa ëndërr,
jam pa shpirt jam pa zemër.
Jam pa frymë e pa jetë,
sikur një qiri duke u tret.
Urrej vetën time,
se të do kaq shumë,
i urrej ëndrrat,
se më len pa gjumë,
e urrej detin,
se nga ty më ndan,
te urrej ty,
se nuk të kam pranë,
Dua ti ndiej në ty nxehtësinë ,
në përqafimin tënd vetveten gjeta,
dua të ma kthesh dashurinë,
dhe puthjet e nxehta.
Një gjë dua që ta them,
mbaje në zemër mbaje në mend,
kur një shpirt tjetër ta duash,
dashurinë tonë atij ti thuash,
të, të dojë aq sa të desha unë,
as më pak e as më shumë.
Ti fala sytë ,ti me verbove,
ta fala zemrën , ti ma copëtove,
ti fala ëndrrat, ti i shkatërrove,
ta fala dashurinë, poshtë e hodhe,
sa e zbrazët në shpirt u tregove.